Hij is een man van in de zeventig met vijf kleinkinderen, een kapotte knie en een vriendin uit Belarus die een paar maanden geleden bij hem is ingetrokken. Zijn ex komt nog regelmatig bij hem schoonmaken, ze zegt dat ze dat voor de kleinkinderen doet die weleens bij hun opa komen logeren, maar hij denkt dat het schuldgevoel is, in combinatie met een merkwaardig soort jaloezie sinds de vrouw uit Belarus bij hem is ingetrokken. ‘Cas,’ zegt ze, ‘dat heeft niets met jaloezie te maken, op onze leeftijd ben je niet meer jaloers, maar die vrouw uit Belarus maakt niet schoon, en jij doet het ook niet, ik wil niet dat onze kleinkinderen in de viezigheid liggen, die vrouw uit Belarus is een uitvreter, maar dat zie jij niet, jij hebt dat soort dingen nooit gezien, eigenlijk ben je gemankeerd.’