Dat vertalen een feest kan zijn is onder vertalers zelf genoegzaam bekend. Je wordt er blij van en soms zelfs euforisch. Na de laatste vertaler, die we in de vorige uitgave somber uitzwaaiden, treedt nu de uitbundige vertaler voor het voetlicht: de vertaler die verliefd zigzagt tussen talen, die verliefd wordt op een personage, de vertaler die zich uitleeft, zelfs op haar of zijn nawoord, de vertaler die haar of zijn krachten in een vertaalcel bundelt met anderen en verrukt vaststelt hoeveel verder je dan komt. Tweetalige schrijvers kennen zo’n zelfde gevoel en ook hertalers – die binnen één taal werken – weten hoe je literatuur opkalefatert, verlevendigt en op en top vernieuwt. Bij alle vertaalplezier horen op geheel natuurlijke wijze ook de uitbundige juryrapporten van de twee Filter Vertaalprijzen 2025 – voor al wie leeft en leest.

De plek waar ik sta is onzeker, die bevindt zich in een grijs gebied, en dat gebied – tussen twee talen, tussen twee stoelen, tussen twee literaturen, tussen twee geschiedenissen in – bevalt me. Ik ben me ervan bewust dat ik niet helemaal bij de ene, en niet bij de andere wereld hoor, dat ik me nergens thuis voel. Dat is de plek die mij tot schrijven in staat stelt. En hoe zit het met jou? Hoe vorder je met het Chinees? 
Anne Weber