Donald Barthelme – ‘I wrote a letter’   24-01-2021

 Addendum
 

Voor dit dossier schreef Onno Kosters het artikel 'Gemakskrantenkaarten, ruimtesluiking en weggedoken zones: Barthelme door de machine'. Hieronder publiceren we het originele verhaal van Barthelme, gevolgd door de vertalingen van Kosters, DeepL, Systran en Google Translate.

 

 

I wrote a letter
I wrote a letter to the President of the moon, asked him if they had towaway zones up there. The cops had towed away my Honda and I didn't like it. Cost me seventy-five dollars to get it back, plus the mental health. You ever notice how the tow trucks pick on little tiny cars? You ever seen them hauling off a Chrysler Imperial? No, you haven't.

The President of the moon replied most courteously that the moon had no towaway zones whatsoever. Mental health on the moon, he added, cost only a dollar.

Well, I needed mental health real bad that week, so I wrote back saying I thought I could get there by the spring of '81, if the space shuttle fulfilled its porcelain promise, and to keep some mental health warm for me who needed it, and could I interest him in a bucket of ribs in red sauce? Which I would gladly carry on up there to him if he wished?

The President of the moon wrote back that he would be delighted to have a bucket of ribs in red sauce, and that his zip code, if I needed it, was 10011000000000.

I cabled him that I'd bring some six-packs of Rolling Rock beer to drink with the ribs in red sauce, and, by the way, what was the apartment situation up there?

It was bad, he replied by platitudinum plate, apartments were running about a dollar a year, he knew that was high but what could he do? These were four-bedroom apartments, he said, with three baths, library, billiard room, root cellar, and terrace over- looking the Sea of Prosperity. Maybe he could get me a rent abatement, he said, 'cause of me being a friend of the moon.

The moon began to sound like a pretty nice place. I sent a dollar to the Space Shuttle Hurry-Up Fund.

Drumming fiercely on a hollow log with a longitudinal slit tuned to moon frequencies, I asked him about employment, medical coverage, retirement benefits, tax shelterage, convenience cards, and Christmas Club accounts.

That's a roger, he moonbeamed back, a dollar covers it all, and if you don't have a dollar we'll lend you a dollar through the Greater Moon Development Mechanism.

What about war and peace? I inquired by means of curly little ALGOL circuits I had knitted myself on my Apple computer.

The President of the moon answered (by MIRV'D metaphor) that ticktacktoe was about as far as they'd got in that direction, and about as far as they would go, if he had anything to say about it.

I told him via flights of angels with special instructions that it looked to me like he had things pretty well in hand up there and would he by any chance consider being President of us? Part-time if need be?

No, he said (in a shower of used-car asteroids with blue-and-green bumper stickers), our Presidential campaigns seemed to damage the candidates, hurt them. They began hitting each other over the head with pneumatic Russians, or saying terminally silly things about the trees. He wouldn't mind being Dizzy Gillespie, he said.

 

Donald Barthelme (1980), in The Teachings of Don B. Berkeley: Counterpoint, 1992, p. 11-12. 

 

 

Ik schreef een brief...
Ik schreef een brief aan de president van de maan en vroeg ’m of ze daar ook wegsleepzones hadden. Ze hadden m’n Honda weggesleept en daar had ik de pest over in. Kostte me vijfenzeventig dollar om hem weer terug te krijgen, nog afgezien van m’n mentale welbevinden. Nooit opgevallen dat die wegsleepdiensten het op kleine autootjes hebben gemunt? Ooit gezien dat ze zo’n dikke Chrystler Imperial wegslepen? Precies.

De president van de maan antwoordde mij buitengewoon hoffelijk dat op de maan geen enkele wegsleepzone was te vinden. Mentaal welbevinden, voegde hij daaraan toe, kost hier maar een dollar.

Nu had ik die week nogal behoefte aan mentaal welbevinden, dus ik schreef terug dat ik er vermoedelijk tegen de lente van ’81 kon zijn, als de spaceshuttle haar porseleinen belofte zou waarmaken, en of hij wat van dat hoognodige mentale welbevinden voor me apart kon houden, en of ik ‘m blij kon maken met een grote portie spareribs in rode saus? Die ik desgevraagd graag voor hem zou meebrengen?

De president van de maan schreef terug dat hij enorm graag een grote portie spareribs in rode saus in ontvangst zou nemen, en dat zijn postcode, mocht ik die nodig hebben, 1011000000000 was.

Ik telegrafeerde hem dat ik ook zou zorgen voor een paar treetjes Rolling Rock om bij de spareribs in rode saus te drinken, en, tussen twee haakjes, hoe was eigenlijk de situatie op de appartementenmarkt daarboven?

Die was dramatisch, antwoordde hij via een platitudinum plaat, de huur voor een appartement bedroeg maar liefst een dollar per jaar, hij wist dat dat prijzig was, maar kon hij het helpen? Het ging wel om appartementen met vier slaapkamers, zei hij, drie badkamers, bibliotheek, biljartkamer, koelcel, en terras met uitzicht op de Zee van Voorspoed. Misschien kon hij korting voor me regelen, zei hij, omdat ik een vriend van de maan enzo was.

De maan begon behoorlijk aantrekkelijk te klinken. Ik stortte een dollar in het Spaceshuttle-Schiet-Op-Fonds.

Hevig trommelend op een holle boomstam met op de maanfrequenties afgestemde longtudinale spleet, informeerde ik naar werkgelegenheid, zorgverzekering, pensioenvoorzieningen, belastingvoordeeltjes, klantenkortingen en kerstsbonussen.

Begrepen, maneschijnde hij terug. Voor één dollar wordt dat allemaal geregeld en als je geen dollar hebt dan lenen we je er een uit het Maan en Omstreken Ontwikkelingsconsortium.

En hoe staat het met oorlog en vrede? informeerde ik middels sierlijk krullende algoritmische circuitjes die ik zelf had gebreid op mijn Apple.

De president van de maan antwoordde (via M.I.R.V.-metafoor) dat boter-kaas-en-eieren daar zo’n beetje het dichtst bij in de buurt kwam en dat het, als het aan hem lag, daar ook bij zou blijven.

Ik liet hem per speciaal geïnstrueerde engelenvluchten weten dat het leek of hij het daarboven allemaal aardig op orde had en of hij toevallig interesse had in het presidentschap hier beneden? Parttime eventueel?

Nee, zei hij (in een asteroïdenregen van occasions met bumperstickers in de kleuren groen en blauw), onze verkiezingscampagnes leken de kandidaten alleen maar te traumatiseren, schade toe te brengen. Zo begonnen ze elkaar altijd met pneumatische Russen om de oren te slaan of peilloos stupide dingen over bomen te zeggen. Dizzy Gillespie wilde hij eventueel wel worden, zei hij.  

 

Vertaling Onno Kosters, 2 juli 2020.

 

 

Ik schreef een brief...
Ik schreef een brief aan de president van de maan, vroeg hem of ze daarboven sleepzones hadden. De politie had mijn Honda weggesleept en ik vond het niet leuk. Het kostte me vijfenzeventig dollar om het terug te krijgen, plus de geestelijke gezondheid. Is het je ooit opgevallen hoe de sleepwagens kleine auto's uitkiezen? Heb je ze ooit een Chrysler Imperial zien wegslepen? Nee, dat heb je niet gezien.

De president van de maan antwoordde hoffelijk dat de maan geen enkele sleepzone had. Geestelijke gezondheid op de maan, voegde hij eraan toe, kostte slechts een dollar.

Nou, ik had die week echt een slechte geestelijke gezondheid nodig, dus ik schreef terug dat ik dacht dat ik er tegen de lente van '81 kon zijn, als de spaceshuttle zijn porseleinbelofte nakwam, en om wat geestelijke gezondheid warm te houden voor mij die het nodig had, en kon ik hem interesseren in een emmer met ribben in rode saus? Wat ik graag voor hem zou doen als hij dat zou willen?

De president van de maan schreef terug dat hij graag een emmer ribben in rode saus zou hebben, en dat zijn postcode, als ik die nodig had, 10011000000000 was.

Ik belde hem dat ik een paar pakjes Rolling Rock bier zou meenemen om te drinken met de ribben in rode saus, en trouwens, wat was de situatie in het appartement daarboven?

Het was slecht, antwoordde hij per platitudinaplaat, de appartementen liepen ongeveer een dollar per jaar, hij wist dat dat hoog was, maar wat kon hij doen? Dit waren vier-slaapkamer appartementen, zei hij, met drie baden, bibliotheek, biljartkamer, wortelkelder, en een terras met uitzicht op de Zee van Welvaart. Misschien kon hij me een huurkorting geven, zei hij, omdat ik een vriend van de maan ben.

De maan begon te klinken als een mooie plek. Ik stuurde een dollar naar het Space Shuttle Hurry-Up Fund.

Ik trommelde hevig op een holle boomstam met een longitudinale spleet, afgestemd op de maanfrequenties, vroeg hem naar de werkgelegenheid, medische dekking, pensioenuitkeringen, belastingopvang, gemakskrantenkaarten en de rekeningen van de kerstclub.

Dat is een roger, hij straalde terug, een dollar dekt alles, en als je geen dollar hebt lenen we je een dollar via het Greater Moon Development Mechanism.

Hoe zit het met oorlog en vrede? Ik informeerde door middel van gekrulde kleine ALGOL-circuits die ik zelf had gebreid op mijn Apple-computer.

De president van de maan antwoordde (door MIRV'D metafoor) dat ticktacktoe ongeveer zo ver was als ze die kant op waren gegaan, en ongeveer zo ver als ze zouden gaan, als hij er iets over te zeggen had.

Ik vertelde hem via vluchten van engelen met speciale instructies dat het er voor mij op leek dat hij de dingen daarboven vrij goed in de hand had en zou hij toevallig overwegen om president van ons te worden? Deeltijd als dat nodig is?

Nee, hij zei (in een douche van tweedehands-auto asteroïden met blauw-groene bumperstickers) dat onze presidentiële campagnes de kandidaten leken te beschadigen, te kwetsen. Ze begonnen elkaar over het hoofd te slaan met pneumatische Russen, of zeiden terminaal domme dingen over de bomen. Hij zou het niet erg vinden om Dizzy Gillespie te zijn, zei hij.

 

Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie), 2 juli 2020.


 

Ik schreef een brief...
Ik schreef een brief aan de president van de maan, waarin ik hem vroeg of ze daar naar toe moesten gaan. De politie had mijn Honda weggesleept en ik vond het niet leuk. Ik heb 75 dollar gekost om het terug te krijgen, plus de geestelijke gezondheid. Heb je ooit gemerkt hoe de twee vrachtwagens op kleine auto's plukken? Heb je ze ooit een Chrysler Imperial zien afvoeren? Nee, dat heb je niet.

De president van de maan antwoordde met veel plezier dat de maan geen towawegzones had. De geestelijke gezondheid op de maan, voegde hij toe, kost slechts een dollar.

Die week had ik een slechte geestelijke gezondheid nodig, dus schreef ik terug: Ik dacht dat ik er in de lente van 1981 zou kunnen komen, als de ruimtesluiking haar belofte van porseleinen zou nakomen, en om een geestelijke gezondheid warm te houden voor wie het nodig had, en zou ik hem kunnen interesseren in een emmer van ribben in rode saus? Welke zou ik graag naar hem doorzetten als hij dat wenste?

De president van de maan schreef terug dat hij blij zou zijn om een emmer ribben in rode saus te hebben, en dat zijn postcode, als ik het nodig had, 10011000000000 was.

Ik gaf hem de opdracht dat ik wat 6 pakken Rolling Rock bier mee zou nemen om te drinken met de ribben in rode saus. En trouwens, wat was de appartementsituatie daar?

Het was slecht, hij antwoordde op de plaat van platitudinum, appartementen rennen ongeveer een dollar per jaar, hij wist dat dat hoog was, maar wat kon hij doen? Dit waren appartementen met vier slaapkamers, zei hij, met drie baden, bibliotheek, biljartkamer, wortelkelder, en terras over de zee van welvaart. Misschien kan hij me een huurkorting geven, zei hij, want ik ben een vriend van de maan.

De maan begon te klinken als een mooie plek. Ik stuurde een dollar naar het Space Shuttle-Up Fonds.

Ik trommelde hard op een holle log met een langsscheepse snede op maanfrequenties. Ik vroeg hem naar werk, medische dekking, pensioenuitkeringen, belastingonderdak, goedkope kaarten en kerstclubs.

Dat is een roger, hij heeft zich teruggeschroefd, een dollar bedekt alles, en als je geen dollar hebt, lenen we je een dollar via het Grotere Moon Development Mechanism.

Hoe zit het met oorlog en vrede? Ik zocht naar krullende ALGOL circuits die ik op mijn Apple computer had gekend.

De president van de maan antwoordde (door MIRV'D metafoor) dat de tikkapper ongeveer zo ver ging als ze in die richting hadden gestaan, en zo ver als ze zouden gaan, als hij er iets over te zeggen had.

Ik vertelde hem via engelenvluchten met speciale instructies dat het naar mij leek alsof hij daar behoorlijk goed in de hand had en zou hij er bij toeval over denken president van ons te zijn? Deeltijd indien nodig?

Nee, hij zei (in een douche van asteroïden uit tweedehands auto's met blauw-en-groene bumperstickers) dat onze presidentiële campagnes de kandidaten leken te beschadigen, hen pijn deden. Ze begonnen elkaar over het hoofd te slaan met pneumatische Russen, of eindeloze dingen over de bomen te zeggen. Hij zou het niet erg vinden om Dizzy Gillespie te zijn, zei hij.

 

Vertaald met https://translate.systran.net/translationTools/text, 2 juli 2020.

 

 

Ik schreef een brief...
Ik schreef een brief aan de maanpresident en vroeg hem of ze daar weggedoken zones hadden. De politie had mijn Honda weggesleept en dat beviel me niet. Kostte me vijfenzeventig dollar om het terug te krijgen, plus de geestelijke gezondheid. Heb je ooit opgemerkt hoe de sleepwagens kleine autootjes oppikken? Heb je ze ooit een Chrysler Imperial zien vervoeren? Nee, dat heb je niet.

De maanpresident antwoordde heel beleefd dat de maan helemaal geen wegsleepzones had. Geestelijke gezondheid op de maan, voegde hij eraan toe, kostte slechts een dollar.

Nou, ik had die week heel veel geestelijke gezondheid nodig, dus schreef ik terug en zei dat ik dacht dat ik daar in de lente van '81 zou kunnen komen, als de spaceshuttle zijn porseleinbelofte zou nakomen, en om wat geestelijke gezondheid warm te houden voor mij die het nodig had , en kan ik hem interesseren voor een emmer ribben in rode saus? Wat zou ik hem graag verder vertellen als hij dat zou willen?

De Maanpresident schreef terug dat hij heel graag een emmer ribben in rode saus zou hebben en dat zijn postcode, als ik die nodig had, 10011000000000 was.

Ik heb hem bekabeld dat ik zes pakjes Rolling Rock-bier zou brengen om te drinken met de ribben in rode saus, en trouwens, wat was de situatie daarboven?

Het was slecht, antwoordde hij door platitudinum plaat, appartementen liepen ongeveer een dollar per jaar, hij wist dat dat hoog was, maar wat kon hij doen? Dit waren appartementen met vier slaapkamers, zei hij, met drie badkamers, een bibliotheek, een biljartkamer, een wortelkelder en een terras met uitzicht op de Zee van Welvaart. Misschien kon hij een huurvermindering voor me regelen, zei hij, omdat ik een vriend van de maan ben.

De maan begon te klinken als een mooie plek. Ik heb een dollar gestuurd naar het Space Shuttle Hurry-Up Fund.

Ik trommelde hevig op een holle stam met een longitudinale sleuf afgestemd op de maanfrequenties, en ik vroeg hem naar werk, medische dekking, pensioenuitkeringen, belastingvrijstelling, gemakskaarten en Christmas Club-accounts.

Dat is een roger, hij straalde terug, een dollar dekt alles en als je geen dollar hebt, lenen we je een dollar via het Greater Moon Development Mechanism.

Hoe zit het met oorlog en vrede? Ik informeerde door middel van gekrulde kleine ALGOL-circuits die ik zelf op mijn Apple-computer had gebreid.

De Maanpresident antwoordde (door MIRV'D-metafoor) dat ticktacktoe ongeveer zover was als ze in die richting waren gekomen, en ongeveer zo ver als ze zouden gaan, als hij er iets over te zeggen had.

Ik vertelde hem via vluchten van engelen met speciale instructies dat het mij leek alsof hij het daar redelijk goed voor elkaar had en zou hij er toevallig over nadenken president van ons te worden? Parttime indien nodig?

Nee, zei hij (in een regen van asteroïden voor gebruikte auto's met blauw-en-groene bumperstickers) leken onze presidentiële campagnes de kandidaten te schaden, hen pijn te doen. Ze begonnen elkaar over het hoofd te slaan met pneumatische Russen, of ze zeiden onzinnige dingen over de bomen. Hij zou het niet erg vinden om Dizzy Gillespie te zijn, zei hij.

 

Vertaald met Google Translate, 2 juli 2020