Wanneer mijn vertaalcarrière begon? Lastige vraag.
Halverwege de jaren tachtig studeerde ik klassieke talen in Groningen. Een van de redenen waarom ik voor deze studiestad had gekozen was de aanwezigheid van de enige universitaire afdeling Hongaars in Nederland (en het hele Nederlandse taalgebied). Ik had namelijk tot mijn veertiende in Hongarije gewoond en wilde graag inhalen wat ik in de rest van mijn schoolcarrière aan Hongaarse culturele bagage had gemist. Vanaf mijn eerste jaar volgde ik hogerejaars vertaalcolleges en ik vond het waanzinnig interessant om op die manier verbindingen aan te brengen tussen de twee talen die min of meer als twee aparte systemen naast elkaar in mijn hoofd bestonden. Naast klassieke talen bleef ik vakken volgen bij Hongaars en na een paar jaar schreef ik me ook officieel in voor die studie, als tweede hoofdvak.
In 1987 namen alle docenten en studenten deel aan de samenstelling van een Hongaars nummer van het later ter ziele gegane tijdschrift Bzzlletin. Ik mocht daar twee teksten voor vertalen, een fragment van Péter Esterházy’s nooit in het Nederlands vertaalde Productierrroman, een enorm moeilijk te vertalen persiflage op het (bijna) gelijknamige stalinistische genre, en een fragment van de roman School aan de grens van Géza Ottlik. Het laatste was mijn eigen voorstel; ik had in die tijd nog heel weinig overzicht over de contemporaine Hongaarse literatuur maar had het boek van iemand gekregen en er erg van genoten, pas later besefte ik hoe enorm belangrijk dit boek (oorspronkelijk verschenen in 1959) was voor de hele Hongaarse literatuur erna.