‘Dat spijt me, Miss Scarlett,’ riep de jongen met het schelle negerstemmetje.
Toen ik voormalig NOS-presentator Rik van de Westelaken bovenstaande zin hoorde uitspreken dacht ik eerst dat ik het misschien niet goed verstaan had. Ik spoelde Stephen Kings luisterboek 22-11-1963 terug, zodat ik het nog eens kon horen. Nee, dat stond blijkbaar echt zo in het boek. Schoorvoetend luisterde ik verder, en toen er ook daarna nog meermaals dergelijke denigrerende raciale taal werd gebruikt heb ik het boek maar stopgezet. Het was voor mij niet langer iets neutraals om mijn vrije middag mee te vullen. Het boek was beladen geworden en ik voelde me er ongemakkelijk bij. Waarschijnlijk was dat niet de intentie van de auteur, de vertaler of de redacteur van de uitgeverij geweest, maar toch kon ik niet meer van het boek genieten zoals ik even daarvoor nog had gedaan. Ik bleef me afvragen: had een vertaler of redacteur van kleur hier het verschil kunnen maken?