Een goede redacteur ziet wat een schrijver onscherp voor ogen heeft en hij vertelt hem waar het in een manuscript nog aan schort. De legendarische Anthony Mertens was een meester in het schetsen van zo’n nog ideële tekst, waarvan je hoopte dat je die al proberend inderdaad de gedroomde vorm gaf. Hij prikkelde de schrijflust en ambitie van z’n auteurs. Beter kan niet.
Op de Schrijversvakschool probeer ik als docent iets dergelijks te bewerkstelligen. De situatie is vrijblijvender, maar juf en klasje spelen het spel in ernst. Lees, zeg ik; dompel je onder in de denkavonturen van anderen; abonneer je op De Groene. Maar een beetje theoretiseren is spannend, voorbeelden bekijken al nuttiger, uiteindelijk gaat het om wat de studenten of cursisten er zelf in de praktijk van maken. In die fase word ik naast juf redacteur. Les nummer 1: neem je persoonlijke sympathieën en allergieën serieus. Probeer in geen geval een ander te zijn, je bent je eigen voornaamste materiaal.
‘Logisch,’ zou Cruyff hebben gezegd. Ik hou van de nogal-wiedeshouding.