In het artikel ‘Seksistische sprookjes en feministische vertalingen’ (in Filter 30:2) vroegen de auteurs Suzanne van Beek en Rosalyn Borst zich af of er wel een Nederlandse vertaling van de in hun stuk geciteerde verhalenbundel The Bloody Chamber van Angela Carter beschikbaar was. Dat lijkt mij een goede aanleiding om deze Britse auteur, blijkbaar in vergetelheid geraakt, weer eens onder de aandacht van de lezers te brengen. Bij deze gelegenheid zal ik ook de vertaalgeschiedenis en receptie van Carter in Nederland en Vlaanderen uit de doeken doen: die is namelijk rijk en interessant.
Angela Carter (1940–1992) was een schrijver, maar ze vertaalde ook. Tijdens mijn masterstudie Duits en Vertaalwetenschappen aan de Universiteit van Lausanne werden haar vertalingen uit het Frans in het Engels van de sprookjes van Perrault besproken, maar ook haar vertaling of hervertelling van deze sprookjes die in The Bloody Chamber gepubliceerd zijn.1 Ik onderzocht de receptie van haar werk in de Nederlands- en Duitstalige landen en bracht ook de vertalingen in kaart. In oktober 2020 presenteerde ik mijn bevindingen op een door Martine Hennard Dutheil de la Rochère georganiseerde Angela Carter-conferentie in Lausanne.
Carter was een veelgeprezen auteur, die door The Times in 2008 op de tiende plaats in hun lijst van ‘50 grootste Britse schrijvers sinds 1945’ geplaatst werd. Met haar romans won ze verschillende literaire prijzen en in 1983 was zij jurylid van de Booker Prize, waarvoor ze zelf, ondanks haar eigen successen als schrijver, nooit werd genomineerd. Carter werd als Angela Olive Stalker in 1940 in Eastborne, Sussex geboren. Ze studeerde Engels met een specialisatie middeleeuwse literatuur aan de Universiteit van Bristol. In 1965 debuteerde ze met haar roman Shadow Dance. Er zouden nog acht romans volgen. Na haar afstuderen in 1969 reisde ze naar Japan, waar ze drie vormende jaren zou doorbrengen. Naast haar eigen auteurschap vertaalde ze en doceerde ze creative writing aan onder meer de Universiteit van Sheffield. Ze schreef verhalen, gedichten, theaterstukken, radiohoorspelen en filmscenario’s. Daarnaast publiceerde ze non-fictie (essays over seksualiteit en feminisme, journalistieke stukken, boekrecensies en autobiografische opstellen) en stelde bundels samen uit volksvertellingen. Carter overleed in 1992 op 51-jarige leeftijd in Londen aan longkanker. Ze heeft vooral naam gemaakt als een uiterst veelzijdige en feministische auteur wier werk het verdient gelezen te worden.